Post Description

= = = = = = = = = = = = = =  ( OSV ------->> Op Speciaal Verzoek ) = = = = = = = = = = = = =

Bron: Wikipedia

Aram Iljitsj Chatsjatoerjan (Armeens: Արամ Խաչատրյան, Russisch: Арам Ильич Хачатурян) (nabij Tbilisi, 6 juni 1903 – Moskou, 1 mei 1978) was een Russische componist en cellist van Armeense afkomst. Hij werd geboren dicht bij Tiflis (het huidige Tbilisi), de hoofdstad van Georgië, in een arme Armeense boekbindersfamilie.

Levensloop

Chatsjatoerjan was al vroeg gefascineerd door de Armeense, Georgische en Azerbeidzjaanse volksmuziek in zijn omgeving. Gedurende zijn schooltijd speelde hij althoorn. Hij leerde wat Russisch en verhuisde op negentienjarige leeftijd naar Moskou om er biologie aan de Staatsuniversiteit van Moskou te studeren. Al na enkele maanden stapte hij over naar het instituut voor muziekpedagogie "Gnessin" (nu: Gnessin Staatsacademie voor Muziek), waar hij zich voor cello inschreef. Na drie jaar stapte hij nog een keer over, ditmaal naar de compositieklas en nog een jaar later ging hij naar het Moskou Conservatorium P. I. Tsjaikovski (Russisch: Московская Государственная Консерватория им. П.И.Чайковского), waar hij werd onderwezen door onder meer Nikolaj Mjaskovski en Michael Gnessin. Daar kwam hij - samen met Sergej Prokofjev en Dmitri Sjostakovitsj - tevoorschijn als een van de populairste en meest succesvolle componisten van de Sovjetperiode. In 1933 beëindigde Chatsjatoerjan zijn studie op de leeftijd van 30 jaar en trouwde hij met zijn medestudente Nina Makarova.

Zijn eerste grote werk was zijn eindexamenwerk, zijn eerste symfonie. Door zijn eerste pianoconcert (1937) begon hij internationale bekendheid te krijgen, wat verder toenam met zijn vioolconcert (1940), dat hij voor David Oistrach schreef.

In 1948 werd Chatsjatoerjan door de zogenaamde Zjdanov-resolutie van modernisme en burgerlijke decadentie beschuldigd. Vanwege de dreigende implicaties voelde Chatsjatoerjan zich genoodzaakt zich in het tijdschrift Sovjetskaja Musik te verontschuldigen, waardoor erger werd voorkomen. Toch moet genoemde aantijging hem innerlijk diep geraakt hebben: na de dood van Stalin nam hij openlijk stelling tegen de bureaucratische bevoogding die volgens hem het artistieke creatieve proces tot het niveau van ambtelijke besluitvorming degradeerde.

Vanaf 1950 dirigeerde hij -naast zijn werkzaamheden als componist- in binnen- en buitenland concerten, vooral met eigen werk. In 1951 werd hij als hoogleraar voor compositie aan het Moskou Conservatorium P. I. Tsjaikovski aangesteld en daarnaast ook aan het Gnessin-instituut, nu: Gnessin Staatsacademie voor Muziek. Bovendien was hij jarenlang lid van het organisatiecomité van de Sovjet-Russische componistenvereniging.

In 1984 werd het Huis-Museum Aram Chatsjatoerjan geopend dat gewijd is aan het leven, de carrière en de muziek van de componist.

Kenmerken van zijn werk

Aankomst Chatsjatoerjan op Schiphol

Chatsjatoerjans muziek valt op door haar melodiek, de kleurrijke orkestratie, en de karakteristieke ritmiek. Invloeden uit de Armeense volksmuziek zijn prominent in zijn werken aanwezig. Men heeft Chatsjatoerjan vaak verweten dat hij zich als staatskunstenaar geheel in de ideologie van het sovjet-realisme voegde. Daardoor zouden zijn werken zich beperken tot oppervlakkige indrukken, grenzend aan folkloristische smartlappen. Wie echter zijn viool- en celloconcert beluistert, zal daarin het tegendeel van sovjet-realisme horen. Het celloconcert was zelfs de aanleiding om Chatsjatoerjan van "formalisme" te beschuldigen. Formalisme stond in de stalinistische tijd gelijk aan verraad aan het volk. Met deze term bedoelde het dictatoriale bewind aan te geven dat een bepaald kunstwerk geen inhoud zou hebben, waarmee dan specifiek een gebrek aan socialistisch-realistische inhoud werd bedoeld (alle overige soorten van inhoud werden als oneigenlijk beschouwd). Door het ontbreken van inhoud, zou een dergelijk werk slechts uiterlijke vorm hebben en daardoor het volk misleiden.

Chatsjatoerjans composities omvatten symfonieën en andere werken voor orkest, film- en theatermuziek, werken voor harmonieorkest, kamermuziek, en een groot aantal patriottische en populaire liederen. In het westen is hij voornamelijk bekend geworden als componist van instrumentale concerten en levendige composities voor ballet, zoals Gajaneh (met name de Sabeldans daaruit is erg bekend) en Spartacus (waarvan het adagio later werd gebruikt als thema bij de televisieserie The Onedin Line). Ook zijn toneelmuziek voor Lermontovs Masquerade geniet bekendheid.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Op speciaal verzoek van een van mijn vaste luisteraars, was hij op zoek naar de muziek van de televisie serie van de Onedin Line, samen kwamen op deze componist uit, waarbij deze track hiervoor gebruikt werd.

Tracklist:

Khachaturian - Spartacus - Adagio of Spartacus and Phrygia.



*************************************************************************
| DTS (Digital Theatre System) alleen met speciale apparatuur en/of software af te spelen | 
*************************************************************************
|
|    --Ik post alleen DTS-wav en DTS-HD-HRA muziek,die ik met een eigen upmix aanmaak.-|
|    --Ik post NIETS in FLAC, WAV, MP3, MP4, WMA, AAC, of in welk ander audioformaat ook-|
|
|---------------------------------- ZELFS NIET OP VERZOEK !!!----------------------------------|       
| 
*************************************************************************


** H R A ** = HIGH RESOLUTION AUDIO. (48000 Hz, 24 bit, 3840 kbps.)

** H R A ** 24/96 = HIGH RESOLUTION AUDIO. (96000 Hz, 24 bit, 4224 kbps.)


+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +




Audio-Bron: FLAC
Methode's: SPEC...., S2-AAS en 2TO6 V183.
Opmerkingen: Ook voor klassiek muziek draai ik mijn hand er niet voor om, gaat ervan genieten en......................................

> > > > > LAAT TOCH MAAR EVEN EEN BERICHTJE ACHTER, A.U.B. < < < < <